22 Ağustos 2015 - Selimiye

Biz buraya geldik mi kimse bizi ayıramaz. Hiçbir şey yapmadan bir gün nasıl geçer? Selimiye'de inanın nasıl geçtiğini anlamazsınız.

Bir kere 15 Haziran'dan beri en uzun uykumu uyuyup 9:20'de uyandım. Ali sabah, Oğuz ve Aziz ile yürüyüşe çıktı. Yılmamış yürümüşler, kan ter içinde gelip suya atladılar. Sonra güzel bir kahvaltı, öğlen yemeği hazırlığı, deniz, öğleye doğru alışveriş için Selimiye'ye gelen ve sağolsun bize uğramadan gitmeyen Hülya ve yeğeni, kahveye uğrayan Levent, öğleden sonra turdan dönen Ayşe Aran ve yapılacak dedikodular, akşamüstü yürüyüşe giderken uğrayan Aziz, akşam yemeğinde Mavi Pide ve sonrasında Ceri Cafe'de Mehmet Bey ve Neşe Hanımın tatlı sohbeti, birden gece oluverdi. 

Bu arada sevgili diyetisyenimiz Huriye Hn. ve eşine de rastladık. Bizi Mavi Pide'de değil ama Ceri Cafe'de yakaladı. Huriye Hn. işi tamamen bırakıp emekli olmuş, bizi evine davet etti. Sanıyorum yemek yerken yakalanıcaz diye artık çekinmemize gerek kalmadı. 

Biz bu köyü seviyoruz:)