20 Ağustos 2015 - Datça

Senenin en iyi uykularından birini uyuduk. Bugün de Datça'da olacağımızdan erken kalkma durumumuz yoktu.

Keyifle kahvaltımızı yaptık. Sonra dün Ali'nin telefonunu bıraktığımız servise gittik. Tamircinin kayınpederi dükkandaydı ama adam henüz kalkıp gelememişti. Bir yarım saat oturup bekledik, bu arada memleketi kurtardık... Tamirci geldi, akşamüstüne kadar batarya beklememiz gerektiğini söyledi... Bu arada birkaç kişiyi de fırçaladı, yok ağır çalışırmış, işinize gelirseymiş, Datça'nın en iyisi oymuş... Neyse tamam abi deyip tekneye geldik.

Bizim Datça'ya yerleşen bir arkadaşımız Datçalılarla ilgili bir hikaye anlatmıştı. Datça'da adamın biri dükkana girmiş, dükkan sahibi ne istediğini sormuş sonra da başka işlerle ilgilenmiş, bir türlü adama sıra gelmemiş. O da dayanamayıp "daha ne kadar bekleyeceğim kardeşim, acelem var" demiş; dükkan sahibi de dönmüş "acelen varsa Datça'da ne işin var" demiş. Biz bu hikayeyi iyi bildiğinizden adamın suyuna gittik:))

Ben kendimi bugün temizliğe verdim. Valla Moshonis'in içi cirlop gibi oldu. Epey alın teri döktüm, sonra da Ali'yle bir koşu denize girip geldik. 

Saat 18:00'de tekrar telefon tamircisine gittik ve kötü haberi aldık, telefon sizlere ömür olmuş. Biz de sadece "alo"diyecek 100 TL'lik bir telefon aldık. En azından birbirimizle haberleşeliriz. Dün notlarla haberleştik ben teknede olmayınca:)

Akşamüstü, ne yesek aman konsere az kaldı diye düşünürken Midilli'nin Agiosos köyünde kahvede tanıştığımız Antalyalı genç çift Eda ve Mert bize sürpriz yaptılar. Blogtan burada olduğumuzu öğrenince bir görelim demişler, bence de çok iyi etmişler. Konser vaktine kadar epey lafladık. Burada ev tutmuşlar, teknelerini de getirmeyi düşünüyorlarmış. Yolumuz tanıdıklarla kesişince çok mutlu oluyoruz.

Bugün Datça açık hava tiyatrosundaki Fazıl Say konseri için burada kaldık. İyi ki de kalmışız. Adam müthiş bir yorumcu ve besteci. Konser yaklaşık 1,5 saat sürdü; bittiğinde dakikalarca ayakta alkışlandı. Yalnız bis yapmak istemedi, belki de prensibi öyle, bilmiyoruz.

Konserden çıkışta kumru yedik, özlemişiz... Ama nerede o Çeşme'nin kumrusu...